rənc

is. <fars.> klas.

1. Əziyyət, zəhmət. Ah, bizlər çocuq ikən nə qədər; Vermişik valideynə rəncü kədər! M. Ə. S.. Nə çox vaxt xırman döyəndə yazığın <taybuynuz öküzün> ağzını da bağlayırlar ki, belə rənc və zəhmətlə döydüyü arpa-buğdanın küləşindən və ələfindən yeməsin. F. K..

2. Zəhmət, əmək. <Qərib:> Gəl sən mənə izin ver gedim, öz əlimin rənci ilə qırx kisə qızıl qazanım. . «Aşıq Qərib».